dinsdag 11 februari 2025
Kijk | Ontdek | Luister | mee op nu.cw

De feestdagen komen eraan, en wat is er gezelliger dan een prachtig versierde kerstboom? Dit jaar willen we samen met onze lezers een sprankelende verzameling van de mooiste kerstbomen én hun verhalen maken. Wil je alleen een foto insturen, dan kan dat natuurlijk ook. 

Heb jij een boom vol glimmende ballen, zelfgemaakte decoraties, of een creatieve twist? Of misschien heb je een grappig of bijzondere verhaal over het opzetten van je kerstboom? Wij zijn benieuwd!

Stuur ons een foto van jouw kerstboom én deel je verhaal of herinnering met ons. Of het nu gaat om een familietraditie, een grappig moment tijdens het versieren, of een speciale betekenis achter jouw boom, wij plaatsen het graag op onze site. 

Hoe doe je mee?
📸 Maak een mooie foto van jouw kerstboom.
✍️ Deel je verhaal of anekdote.
✉️ Stuur alles naar redactie@nu.cw
📆 Deadline: 23 december.

Doe mee en maak samen met ons de feestdagen nóg magischer. Laat jouw kerstboom én verhaal de wereld verlichten! 🎄✨

1 reactie

  • Ik heb wel een verhaal maar het heeft in principe niets met kerst(bomen) te maken maar het is wel een verhaal uit het volle leven…
    .
    Als kind was ik al op jonge leeftijd bezig om dingen te maken, met niets kon ik iets maken… daarbijdankbaar gebruikmakend van de ongebruikte gereedschapskist van mijn vader. De beste man was druk met zijn werk en bakte er eigenlijk niet zoveel van als het op reparaties in en rond het huis aankwam. Als 6-jarige had zijn gereedschapskist weer eens flink gebruikt voor het bouwen van een boomhut achterin de tuin maar in mijn jeugdige enthousiasme was ik de hamer vergeten terug te plaatsen in de veilige armen van de gereedschapskist… de hamer lag dagenlang te roesten in het natte gras tot mijn vader zijn dierbare, maar nooit gebruikte hamer vond in het grasveld.
    .
    Ik heb het moeten weten, de ergste straf was dat de gereedschapskist op slot ging met een hangslot zodat ik geen toegang meer had tot mijn vriendjes. Nou ja, ik ben net zo lang gaan zoeken tot ik de sleutel gevonden had, op een hoog randje, uit het zicht en uit mijn normale bereik maar de huishoudtrap was toevallig ook mijn vriend. In de jaren daarna heb ik mijn houtbewerkingsvaardigheden verder ontwikkeld zonder medeweten van mijn vader… als hij thuis kwam van zijn werk lag al het gereedschap weer veilig in de kist, precies zoals ik het gevonden had.
    .
    Toen mijn vader 65 werd merkte ik dat hij begon te dementeren. Het begon met het betalen van rekeningen met een acceptgiro waarbij hij rekeningnummer en factuurnummer verwisselde waarna de betaling niet werd uitgevoerd en de acceptgiro werd teruggestuurd. Mijn vader boos: ik weet zeker dat ik betaald heb… enfin, toen de brieven van incassobureau’s binnenkwamen belde mijn moeder op: kom ons helpen want het gat hier fout. De oplossing was vrij eenvoudig: alle rekeningen in een schoenendoos en 1x in de week gingen we bij ze op bezoek en namen dan de rekeningen mee om zelf in te vullen en op te sturen.
    .
    Op een dag was mijn vader zijn autosleutel kwijt, hij had een moderne auto met zo’n ‘credit card’ als sleutel. Hij en mijn moeder konden de sleutel nergens meer vinden. Ik had de sleutel in 5 minuten gevonden want ik wist dat mijn vader een hoog plekje uit het zicht zou kiezen en dat was ook zo.
    .
    Weer 10 jaar later… mijn moeder is inmiddels overleden na een val in huis, heup gebroken, complicatie tijdens de operatie en van de ene op de andere dag heb je geen moeder meer. Probleem want mijn vader was er qua dementie niet op vooruit gegaan. Hij reed nog wel auto maar dat was meer omdat zij navigeerde en hij op zich nog goed kon rijden. Nu zij overleden was kon hij niet meer auto rijden. Maar hij kon ook geen eten koken of boodschappen doen zonder begeleiding van zijn vrouw. En daarom hebben wij hem bij ons in huis genomen zodat hij een veilige plek had waar eten en medicijnen op tijd gegeven werden. Ik had toen een eigen bedrijf en werkte vanuit huis zodat ik hem vrijwel de hele dag kon begeleiden.
    .
    Mijn vader was een fervent fietser. In zijn goede dagen reed hij vanuit Soest naar een logeeradres in Drenthe om daar tijdens de jaarlijkse Fietsvierdaagse 4x 100 km te fietsen en dan na de laatste fietsdag ook op de fiets terug te keren naar Soest… op de fiets. Kwam hij om 1 uur ‘s nachts aan. Maar nadat zijn vrouw was overleden en hij geen auto meer kon rijden was hij volledig afhankelijk van zijn fiets. En dan reed hij dagelijks in Betuwe waar wij woonden vele kilometers maar wist vervolgens de weg niet meer naar ons huis terug. Aan het fietszadel hadden wij een label bevestigd met ons adres en telefoonnummer zodat hij talloze keren door lieve en oplettende mensen keurig thuis gebracht werd.
    .
    Op een dag werd hij met fiets teruggebracht door een vrachtwagenchauffeur die hem van de A325 bij Elst van de vluchtstrook had geplukt. Dat was voor ons het signaal om na de auto ook de fiets op slot te zetten. “Ze hebben mijn auto afgenomen en nu ook mijn fiets”… Maar naast auto rijden en fietsen had mijn vader nog een hobby: tuinieren. En wij hadden een flinke tuin waar hij elke dag in weer en wind bezig was. Het erf was voor en groot deel voorzien van klinkerbestrating en elk voorjaar kwam daaruit weelderig onkruid opbloeien. Maar geen probleem want mijn vader nam daar gewoon de tijd voor, elke dag een tiental vierkante meters schoon gekrabt met alles wat hij in handen kon krijgen… uit mijn gereedschapskist…
    .
    In de jaren dat hij nog bij ons gewoond heeft zijn er talloze schroevendraaiers en beitels volledig bot geschuurd op de ruwe betonklinkers. Later begreep ik het, dit was de straf die ik moest ondergaan omdat ik als 6-jarige zijn ongebruikte hamer in het gras had laten liggen roesten. Maar ik had er elk stuk gereedschap voor over om hem zijn laatste dagen bij ons te laten doorbrengen.
    .
    Uiteindelijk is hij 5 jaar na mijn moeder in alle rust overleden. De laatste week voor zijn overlijden was duidelijk dat hij niet lang meer zou leven, zijn leven kwam tot een einde. Wij hebben hem die week nog extra verwend met alles waar hij altijd zo dol op was, familie is op bezoek gekomen om afscheid te nemen. En na die week in december is hij dan overleden, precies op mijn verjaardag.

Reacties zijn gesloten.