Sommigen van ons zagen het gebeuren, weet je. Onze eigen klasgenote die zelfmoord probeerde te plegen. We hadden over de situatie thuis gehoord. We hadden gehoord dat er gepest werd door leerlingen. We hadden gehoord dat er gepest werd door docenten. De directie wist ervan. Er werd niets gedaan om te helpen.
Situation, Speculation, Everybody, Intimidation. We hebben vragen. We leven mee. We hebben verdriet. Veel van ons kunnen het niet eens bevatten. Sommigen van ons werden naar huis gestuurd. De rest moest naar les. Het werd afgeschreven als een ‘ongeluk’. Heel even mocht erover gepraat worden, en toen moesten we verder met het schoolbeleid. Praat er niet meer over. Haal, ongeacht alles, goede cijfers, want dat is goed voor het school imago. All I want to say is that they don’t really care about us.
Don’t you wrong or right me. Don’t you victim shame me. Iedereen buiten school praat erover. Iedereen wil opeens alles over het slachtoffer weten. “Waar zijn de ouders?” Vader is overleden, moeder geeft geen ene reet om ze. Zo goed? “Ze is anders, weet je?” Ze is uniek en we koesteren elk leven, dat hoor je te zeggen. Helaas weten ze het altijd beter. Praat er niet meer over. Gedraag je zoals we het zeggen, want dat is goed voor het school imago. All I want to say is that they don’t really care about us.
Tell me what has become of my rights? Am I invisible ’cause you ignore me? Praten, praten en nog eens praten, behalve direct met ons. Wordt er naar ons geluisterd als we het nodig hebben? Wordt er iets gedaan als we het melden? Wordt er nog iets gedaan met onze rechten? Waar is de verplichting van de school om onze veiligheid te waarborgen? Wordt er iets gedaan om te zorgen dat dit niet meer gebeurt? Sommigen van ons hebben er niets van gemerkt. Misschien is het niet goed voor het school imago. All I want to say is that they don’t really care about us.
We’re tired of being the victim of shame. They’re throwin’ us in a class with a bad name. Dit willen we ook even kwijt: het is niet de eerste keer dat iets schokkends op school gebeurt en het wordt de doofpot ingestampt. Meldingen worden gedaan en er gebeurt niets. Sterker nog. Nu krijgen we op ons donder, omdat we onze gevoelens geformuleerd hebben en als ingezonden stuk naar de media hebben gestuurd. Daar kan je op rekenen. Daar zorgt onze lieve rector en haar eigen posse wel voor. Alles voor het schijnheilige school imago. All I want to say is that they don’t really care about us.
Vox Discipulorum
Bezoekers van onze website kunnen hun ingezonden reacties mailen naar redactie@nu.cw. Lezers die brieven, ingezonden stukken of reacties sturen ter publicatie, verlenen door inzending onbeperkt toestemming het materiaal te publiceren. NU.cw is niet verantwoordelijk voor de inhoud van ingezonden reacties.
