Kunstenaar Carlos Blaaker werd door de organisatie van de Pride Curaçao gevraagd om zijn kunst expositie tijdens de Prideweektentoon te stellen. De kunstexpositie van Blaaker bestaat uit sculpturen die geïnspireerd zijn op mensen die je volgens hem dagelijks zou kunnen tegenkomen. Afgelopen zondag was de opening van de expositie in de Kunstkamer in Otrobanda.
Blaaker is een beeldend kunstenaar die gebruik maakt van hedendaagse verhalen. De kunstenaar heeft voor zijn expositie onder andere gebruik gemaakt van mensen uit de LHBTIQA+ gemeenschap. Dit was volgens de kunstenaar geen bewuste keuze, maar toeval. Naast mensen uit de queer gemeenschap heeft Blaaker ook immigranten, daklozen en mensen die hij kent gevraagd om voor hem te poseren. “Sommige modellen bepalen zelf wat voor houding ze willen aannemen. Andere help ik daarmee.”
Nu.cw sprak met Carlo Dubach, een van de mannen die heeft geposeerd voor de kunstexpositie. Carlo’s sculptuur staat onder andere de roze tafel. Volgens Dubach schuilt er een oude Antilliaanse traditie in het beeld. De traditie luidt dat om de tafel altijd domino werd gespeeld. Aan de tafel mochten alleen mannen zitten. De kreeg daarom de bijnaam de ‘piemeltafel’.
Naast dat de roze tafel een oude Antilliaanse traditie symboliseert. Heeft de tafel ook een kromme poot. Dubach legt uit dat dat de kromme poot staat voor iedereen die deel uitmaakt van de samenleving. Ook als dat betekent dat je ‘afwijkt’ van de norm.Blaaker had dagelijks contact met een ‘choller’ oftewel een dakloze man. Hij vroeg aan de man om voor hem te poseren. Het stuk hout op z’n hoofd staat voor de zware last die hij altijd mee tilde. “Hij heeft het niet makkelijk”. De kunstenaar wilde alle personen die voor hem poseerde aan elkaar te verbinden, om elkaar te ondersteunen. De dakloze man werd gelinkt aan de vrouw van het sculptuur met het paarse ondergoed aan. De dakloze man schrok en zei dat dit niet mogelijk was, hij viel namelijk op mannen. Roderik werd door Blaaker geschilderd nadat hij in contact was gekomen met de trans man via een bestuurslid van Fundashon Orguyo Kòrsou. Roderik vertelde zijn verhaal en onder andere waarom hij dacht in het verkeerde lichaam te zitten. De letters in het schilderij staan voor vragen die Carlos gedurende het verhaal van Roderik en het schilderen kreeg. Dit is de vrouw waar Blaaker de dakloze man aan wilde koppelen, maar de vrouw bleek lesbisch te zijn. De vrouw in het beeld symboliseert haar eerste ervaring met seksspeeltjes. Om dit niet expliciet vorm te geven, heeft Blaaker dit vervangen door een mast van een boot. De vlag heeft Blaaker in Mexico gekocht en representeert de regenboogvlag. Het boek in haar handen moet de bijbel voorstellen.De sculpturen met een zak over het hoofd zijn geïnspireerd naar het gedicht ‘The bag’. Door de zak over het hoofd kan niemand oordelen over de persoon in de zak. Iemand kan zich volgens Carlo dan kwetsbaarder opstellen. Dit gaf Carlo een veilig en beschermd gevoel. Niemand beoordeelt of veroordeelt hem.
