De tot levenslang veroordeelde Ashton Lake komt na 38 jaar gevangenisstraf vrij. De man die werd veroordeeld voor ontvoering, verkrachting en moord van een 5-jarig meisje op Sint Maarten keert op 1 juli terug naar zijn geboorteland Anguilla. Volgens het Hof dient zijn gevangenisstraf geen redelijk doel meer.

In Sint Maarten is op 1 juni 2015 artikel 1:30 van het Wetboek van Strafrecht in werking getreden. Dit artikel houdt in dat een tot levenslang gestrafte na 25 jaar vrijheidsbeneming voorwaardelijk in vrijheid kan worden gesteld, als het Hof van oordeel is dat een verdere tenuitvoerlegging geen redelijk doel meer dient. Om hierover een beslissing te kunnen nemen, neemt het Hof in ieder geval in beschouwing de positie van de nabestaanden van het slachtoffer en het gevaar dat de veroordeelde alsnog zal recidiveren.

Het Hof overwoog in 1985 dat uit de rapporten van de deskundigen bleek dat Lake geen spijt had van zijn daden. Het Hof achtte de kans op herhaling aanzienlijk. Bij de strafoplegging is toen meegewogen dat de deskundige en psychiatrische begeleiding in de gevangenis van Curaçao onvoldoende was om de kans op herhaling terug te brengen naar een aanvaardbaar minimum. Om die reden is toen gekozen voor de langst mogelijke detentieperiode: levenslang.

In 2018 is de procedure gestart om te beoordelen of Lake voorwaardelijk in vrijheid kan worden gesteld. Dit was drie jaren te laat. De toetsingsprocedure heeft in totaal bijna vier jaar geduurd. In deze periode hebben diverse deskundigen, waaronder een psychiater en een psycholoog, over de veroordeelde gerapporteerd. Deze deskundigen achten de kans dat hij in de toekomst nieuwe strafbare feiten zal plegen laag en de prognose op een succesvolle terugkeer in de samenleving van zijn land van herkomst, Anguilla, wordt door hen – unaniem – goed genoemd.

Verzet van nabestaanden

De nabestaanden zullen de vrijlating van Lake nooit accepteren en verzetten zich daar met klem tegen. Hoewel de verklaringen van de nabestaanden van betekenis zijn bij de afweging of de veroordeelde voorwaardelijk in vrijheid kan worden gesteld, heeft het Hof hieraan geen doorslaggevende betekenis toegekend. “Als uitgangspunt heeft immers te gelden dat na ommekomst van 25 jaren van een levenslange gevangenisstraf dient te worden getoetst. Dit omdat de executie van een levenslange gevangenisstraf zonder enige hoop op terugkeer in de maatschappij een mensonterende situatie kan opleveren”, aldus het Hof.

Zonder afbreuk te willen doen aan de ernst van de destijds gepleegde feiten en het leed dat daardoor blijvend is veroorzaakt, kan het aspect dat de nabestaanden wensen dat de veroordeelde nooit in vrijheid wordt gelaten, geen reden zijn om de veroordeelde na zo’n lange detentieperiode van bijna 40 jaren met het genoemde gunstige vooruitzicht op terugkeer in de maatschappij en het lage recidiverisico niet voorwaardelijk in vrijheid te stellen, aldus het Hof.

Het Hof oordeelt dan ook dat de gevangenisstraf geen redelijk doel meer dient en dat de veroordeelde per 1 juli 2022 vrij komt. Onder de voorwaarde dat Lake gedurende de rest van zijn leven geen strafbare feiten mag plegen, anders moet hij alsnog zijn straf uitzitten.