Zeker, hij heeft er al die jaren enorm van genoten. Maar stiekem kijkt Churandy Martina ook wel uit naar zijn leven ná zijn topsportloopbaan. “Gewoon niets doen, ik zie mezelf al lekker langs het water in Curaçao pina colada drinken. Dat doen mensen wanneer ze klaar zijn met hun werk en met pensioen gaan, toch? Dat zou ik willen”, aldus de 37-jarige sprinter, die deze maand in Tokio aan zijn vijfde Olympische Spelen begint.
Churandy Martina is de nestor van de Nederlandse atletiekploeg, die liefst 45 atleten telt. Het is daarmee de grootste ploeg sinds de Spelen van 1928 in Amsterdam. Onder die sporters zijn veel debutanten. Mochten atleten de komende weken last krijgen van spanning of stress, is een bezoekje aan Martina wellicht een idee. “Het is gewoon een andere wedstrijd, met een grotere naam”, zegt de atleet, die in Athene (2004) en Peking (2008) nog voor de Nederlandse Antillen uitkwam op de Spelen en in Londen (2012) en Rio de Janeiro (2016) voor Nederland. “Het is hoe bijzonder het je voor jezelf maakt. Waarom zou je het zo moeilijk maken?”
De sprinter vindt het moeilijk om de Spelen met elkaar te vergelijken en echt één hoogtepunt te noemen. “Londen was geweldig, het olympisch dorp zag er fantastisch uit. En Rio blijft Rio, met een hele bijzondere sfeer. Na Rio had ik gezegd dat de Spelen van Tokio echt de best ooit zouden worden. De Japanners lopen qua technologie twee of drie jaar voor op de rest van de wereld. Ze hadden er echt wat geweldigs van gemaakt. Nu is het even afwachten hoe het gaat met corona en zonder publiek.”
Over zijn olympische dieptepunt hoeft Martina niet lang na te denken. Achter de Jamaicaan Usain Bolt verzekerde de atleet zich van zilver op de 200 meter. Martina werd later uit de uitslag geschrapt omdat hij buiten zijn baan was gekomen. De diskwalificatie gebeurde pas na een protest van de Amerikanen. Het hoger beroep bij het internationaal sporttribunaal CAS leverde niets op. “Maar we zijn nu niet meer daar”, aldus Martina. “De volgende dag was het eigenlijk al goed. Je kunt er toch niets meer aan veranderen.”
Op de estafette is Martina niet meer de tweede sprinter die in actie komt, maar de vierde en laatste. Hij moet het stokje dus naar de eindstreep brengen. “Als tweede loper ben je lekker snel klaar. Nu moet je eerst alles bekijken, hopen dat alles goed gaat en dan mijn eigen ‘stukje’ nog doen”, vertelt Martina, die samen met skateboardster Keet Oldenbeuving de Nederlandse vlag draagt tijdens de openingsceremonie.
Martina denkt dat hij na de Olympische Spelen nog een jaartje doorgaat. De atleet wil zijn loopbaan graag afsluiten bij de wereldkampioenschappen van 2022 in de Verenigde Staten. “Het is moeilijk voor mij om afscheid te nemen, maar na nog een jaartje is het wel echt klaar. Of ik misschien ooit trainer wil worden? Ik ben streng, hoor. Als ik je train, gaan we kampioen worden. Als je geen kampioen wilt worden, dan kun je niet bij mij trainen.”
