Willemstad, 30-05-1969, opstand na het vastlopen van CAO-onderhandelingen. Dit verhaal hoorde ik in 2017 voor het eerst en heb er toen onderstaand gedicht over geschreven.

Soms schaam ik mij dat ik Nederlander ben Nu ik steeds meer de verhalen van het eiland ken De Nederlanders namen het soms niet zo nauw En onderdrukten de bewoners van Curaçao.

Kijk maar eens naar de opstand van 30 mei De Curaçaoënaar voelde zich niet vrij Wij Hollanders wisten alles veel beter Daardoor werd de strijd steeds heter

Wat begon als een enorme staking Werd al snel een volksopstand Zonder de juiste bewaking Liep het al snel volledig uit de hand

De woede werd steeds feller De stad stond letterlijk in brand De schreeuw om gerechtigheid steeds scheller In 1969 tijdens deze volksopstand

De bewoner vocht voor zijn gelijk Onrecht was nu te ver gegaan Hij vocht voor zijn eigen bereik Men moest er bovenop gaan staan

Langzamerhand creëerde men een wankele brug Langzaam kreeg de Curaçaoënaar zijn eiland terug Maar nog steeds probeert de Nederlander te overheersen Nog steeds probeert men ze soms de les te lezen 

Maar de kracht van het hele verhaal Zit hem niet alleen in de taal Het zit hem in de eigen cultuur In het zijn van de innerlijke natuur

Met God weet men deze kracht te vinden Om de mensen meer te verbinden Weten zij dat het eiland zal floreren Weten zij iedere aanval te pareren

Ga uit van de innerlijke schoonheid van het land Alleen de Curaçaoënaar kent dit eigen verband God zal hen hier altijd bij assisteren Zodat wij er misschien ook wat van kunnen leren

Marja Th. Seuren

Bezoekers van onze website kunnen hun ingezonden reacties mailen naar redactie@nu.cw. Lezers die brieven, ingezonden stukken of reacties sturen ter publicatie, verlenen door inzending onbeperkt toestemming het materiaal te publiceren. NU.cw is niet verantwoordelijk voor de inhoud van ingezonden reacties.